Italiaans tafelen

Wie denkt aan Italië, denkt aan het lekkere eten. Allerlei soorten paste, risotti, gelati, pizze, enz. Van al deze lekkere dingen kan ik hier smullen. Met een Siciliaanse in huis leer ik zowat elke dag nieuwe ingrediënten kennen.
Donderdag maakten de drie via Compagno girls een diner voor Conny. We hebben 2,5 uur gekookt, het was een zeer stressvolle bedoeling: ze hadden ons precies geplukt uit het programma 'de beste hobbykoks van Europa'. Toch mocht het resultaat er zijn.
Dit was ons menu:
-antipasto: bruschetta van tomaten (zie foto)
-primo piatto: melanzane uit de oven
-secondo piatto (is geen echte secondo maar ja :p) : zelfgemaakte pizza
-dolce: citroencake
Het werd nog een gezellige avond en er was zeker genoeg te eten ;).

Ook vandaag mocht ik weer genieten van een lekkere, uitgebreide Italiaanse maaltijd. Prof. M., haar kinderen en een prof. uit Bangladesh waren op bezoek op mijn stageplaats. Het was een hele gezellige bedoeling: met zijn 13 aan één grote tafel, al pratend over koetjes en kalfjes in verschillende talen (Italiaans, Engels, ook een paar woorden Nederlands en Bangaals). Met zoveel Italianen aan tafel kan je niet verwachten dat je in stilte aan tafel kan zitten, integendeel. Mijn oren begonnen zelfs al wat pijn te doen van al dat gekwebbel. Toch genoot ik van het lekkere eten: lasagne en super lekkere dessertjes met chocolade, hmm. Ik heb misschien net iets te veel gegeten :p.

Zo, dit was weer een berichtje vanuit het nu regenachtige Italië.

Ciao!

Bezoek a casa Dorina

7-9 oktober:

Ik keek al heel lang uit naar het moment waarop ik Kristof aan het station zou kunnen ophalen. Vorige vrijdagavond was het zover. Conny zou met de auto samen met mij naar het station van Padova rijden. Toen ik om 22u een bericht kreeg van Kristof dat hij er bijna was, maakte ik me klaar en ging naar Conny. Zij was ook bijna klaar om te vertrekken, maar ging nog even iets naar de kelder brengen. Toen ze terug naar haar appartement ging, vond ze haar sleutels niet meer. Deze zaten aan de andere kant van de deur! Een groot probleem dus, want ze kon niet meer binnen en ook de autosleutels waren nog daar. We konden Kristof dus niet aan het station gaan afhalen en er waren niet zo veel bussen meer op dat uur. Kristof is dan in het station zijn loopkleren gaan aandoen en heeft door heel het centrum van de stad tot aan mijn kamer gelopen, wat toch wel een hele afstand is. Haha, het moet wel een grappig zicht geweest zijn: al lopend door het centrum met een trolley achter zich! Gelukkig kon deze avond op een goede manier worden afgesloten: Conny was terug binnen geraakt nadat ze vele acrobatische toeren had uitgehaald.
De volgende ochtend hebben we een flinke herfstwandeling gemaakt langs de Lungargine, dit is het mooie stukje langs het water waar ik ook ga lopen. Jaja, het herfstweer is hier op 6 oktober begonnen, min of meer van de ene dag op de andere. Al is het in de dag nog wel rond de 20 graden, 's avonds en 's nachts is het koud. Na de wandeling zijn we naar de markt gegaan op Prato della Valle. Elke zaterdag is daar de hele dag lang een grote markt. Van al dat wandelen hadden we honger gekregen. 'Ik heb zin in pizza' werd al snel omgezet in het eten van pizza op mijn kamer. In de namiddag hebben we wat gewinkeld in het centrum en heb ik een mooie warme Mickeytrui gekocht. 's Avonds hebben we weer naar goede gewoonte een Spritz gedronken en lekker gegeten.
De volgende dag bezochten we de basiliek van Sant Antonio, waar vele pelgrims naartoe komen. Op het moment dat we binnen waren, was er juist een misviering. Was me dat even een cultuurshock seg! Bovendien ontdekten we dat de stembanden en de onderkaak van de heilige Antonius in de basiliek te bewonderen zijn. We hadden toch iets meer oog voor de prachtige met engeltjes versierde koepels. Rond de basiliek staan allemaal souvenirwinkeltjes met allerlei spulletjes waar Sant Antonio opstaat. Ik kocht er een kaarsje voor mijn grootouders. Verder genoten we van het samen zijn in de mooie stad met zijn vele mooie winkeltjes. 's Avonds was het weer tijd om afscheid te nemen. Gelukkig kon ik al uitkijken naar het volgende bezoek.

14-16 oktober: 

Na nog eens vier dagen stage, kon ik Charlotte, Femke en Kimberly vrijdag rond 11 u aan het station gaan ophalen. Gelukkig had ik die dag vrij gekregen op mijn stage. Het beloofde een leuk ladiesweekend te worden en dat werd het ook. Vrijdag begon met een leuk weerzien en na een busritje naar mijn kot, werden er cadeautjes uitgewisseld. Ik had voor elke van the girls een Venetiaans maskertje gekocht. Ze waren er heel blij mee! Daarna stond ook mij een verrassing te wachten. Ik moest even naar buiten gaan, en toen ik terug in mijn kamer kwam, zag ik op mijn kast heel veel snoep, tuc-koekjes, maïs om popcorn te maken, enz.. Ik heb ook een mooie fotokader/ plateau en 3 DVD's gekregen. Ook ik was blij verrast :). Na de cadeautjesuitwisseling volgde natuurlijk een fotoshoot. Het resultaat zie je hier:

Na zo'n lange reis waren mijn bezoekers natuurlijk uitgehongerd. Daarom maakte ik voor hen een lekkere pasta (al zeg ik het zelf). Nadat we onze buikjes volgegeten hadden, wilde ik Padova aan the girls laten zien. Een bezoekje aan het mooie plein met de beelden en de basiliek konden ze natuurlijk niet missen. Ook de winkeltjes vielen in de smaak. 's Avonds aten we in een gezellig restaurantje, waar de ober ons wijselijk apart zette van de andere gasten. Die avond zijn we vroeg gaan slapen, want the ladies waren al van 3 u wakker.
Zaterdag was er een dagje Venetië gepland. Hier werden weer vele foto's genomen, het is er dan ook prachtig. We volgden de hele tijd de pijltjes die ons naar het San Marco plein zouden leiden. Al was ik er vorige maand al geweest, Venetië blijft een doolhof met een wirwar van vele kleine straatjes. Tijdens onze zoektocht naar het plein, werden we opgehouden door de vele mooie winkeltjes, waar natuurlijk souvenirs gekocht werden. Wanneer we aan de vismarkt beland waren, zetten we ons in het zonnetje aan het water om onze picknick te nuttigen. De meeuwen en duiven waren ook van de partij. Kimberly werd zelfs bijna aangevallen door een meeuw die ook wel een hapje lustte. Ook de gondeliers hadden onze aanwezigheid geroken en boden een 'special price' aan om mee te varen met hun gondel. Uiteindelijk hebben we ook wel een redelijke special price gekregen voor ons 4 en een aantal minuutjes later konden we genieten van een heerlijk gondeltochtje. Onderweg maakten we vele foto's en luisterden we naar wat de gondelier te vertellen had (al was dat niet altijd even verstaanbaar..). Zo passeerden we langs het huis waar vroeger Giacomo Casanova zou gewoond hebben. Het enige minpuntje was dat het tochtje veel te kort was!
Daarna passeerden we langs de mooie Rialtobrug, aten we een lekker ijsje en uiteindelijk kwamen we terecht op het San Marco plein. Hier hebben we even uitgerust, voor we onze wandeling verder zetten langs de kaai. Het was ondertussen al tijd geworden om terug te keren richting station. Onderweg hebben we nog lekker gegeten (sommigen onder ons toch, de spaghetti was niet altijd even gaar).

Na een vermoeiende dag, kwamen we aan het station van Padova aan. Toen we de bus wilden nemen, waren we getuige van een zeer agressieve man die op de bus wou, maar er nog niet op kon. Niemand van ons had nog zin om die bus te nemen. Een andere optie was de tram, en na nog een koude wandeling waren we eindelijk terug a casa Dorina. Daar probeerden we een warme chocomelk... Dat hadden we beter niet gedaan. Ik heb nu pas ontdekt waarom: ik had cacaopoeder gebruikt die dient om te verwerken in gebak, geen poeder om chocolademelk van te maken.. Ach ja, we zijn allemaal nog gezond en wel.


Zondag was het alweer de laatste dag voor mijn bezoekers. We hebben nog wat rondgelopen in het centrum en een aantal winkels bezocht. Nu hebben we allemaal dezelfde Mickeytrui :). Ook aan Femke haar verjaardag (volgende week) hadden we gedacht. Ze kreeg op een zeer bijzondere manier een cadeau van ons, maar hier kan ik spijtig genoeg niet veel over zeggen in het openbaar. Nu zijn jullie wel benieuwd hé ;). Als laatste bezochten we de Botanische tuin. Ook daar werden vele foto's genomen en maakten we misschien iets te veel lawaai :p.
Het was echt een super leuk weekendje. Mijn batterijen zijn weer opgeladen om terug aan de stage te beginnen.

Vele groetjes,
Dorien

Uitstapje naar Vicenza

Zondag 2 oktober maakte ik een uitstapje naar Vicenza, een stad op 30 km van Padova, die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Hoewel ik alleen was, was het aangename dag. Ik besloot een wandeling door het verkeersvrije centrum van de stad te maken en gewoon alles op mij te laten afkomen. Het viel mij direct op dat Vicenza een rustige stad is, op sommige plaatsen was ik zelfs helemaal alleen. Ik kwam veel mooie bouwwerken tegen van Palladio, een bekende Italiaanse architect uit de 16 de eeuw. Het hoogtepunt van de dag was een bezoek aan het Teatro Olimpico, ook een ontwerp van Palladio. Hier zijn enkele foto’s omdat beelden meer zeggen dan duizend woorden.

Hierna bezocht ik nog de Pinacoteca in het Museo Civico en het Museo Naturalistico e Archeologico, omdat die met hetzelfde toegangsticket toegankelijk waren. Ook deze twee museums waren de moeite.
Na al die architectuur  en kunst uit de Renaissance, had ik wel wat nood aan wat anders. Een lekker ijsje (jaja, weeral :p) gaf de nodige afkoeling.

’s Avonds nam ik de trein terug naar Padova en kon ik genieten van vele mooie foto’s . Ik laat jullie even mee genieten. 

PS: De Sangria avond was heel leuk, ik heb toch al wat andere Erasmussers leren kennen.

Ciao!

Aspetta!

Het is weer een tijdje geleden dat ik nog een teken van leven heb gegeven dus hier is weer een blogberichtje.
De eerste 2 weken stage zijn voorbij. Ik doe mijn stage in een residentiële voorziening voor kinderen van 6 tot 17 jaar, die er geplaatst zijn omwille van een problematische opvoedingssituatie. De meeste kinderen gaan in het weekend naar huis. Je kan dit vergelijken met de Bijzondere Jeugdzorg in België. In de leefgroep waar ik stage doe, verblijven momenteel 8 kinderen. Vanaf mijn verblijfplaats doe ik er met de bus ongeveer een uur over om op de stageplaats te geraken (telkens van 14.00 u tot 19.00 u stage, maar dit kan nog veranderen). Ik heb in deze 2 weken vooral de kinderen geobserveerd en hen geholpen met hun huiswerk (voornamelijk Engels). Ik heb dus nog niet zoveel moeten doen. Er is een redelijk grote taalbarrière, ik versta de meeste dingen wel, maar kan nog niet veel terugzeggen. Als mijn Italiaans beter is, zal ik meer taken mogen/kunnen opnemen. Maar ik heb al meerdere keren gehoord dat ik geduld moet hebben.
Zo komen we bij de titel van deze blog: ASPETTA (Wacht!). Er heerst hier duidelijk een Zuiderse mentaliteit. Ik heb het hier soms toch wel moeilijk mee. Niet dat ik heel de dag gestresst wil rondlopen, maar soms krijg ik gewoon stress van bijvoorbeeld te zien hoe traag sommige mensen (bv. in de winkel, bank, ...) werken. Aspetta is een woord dat hier veel gebruikt wordt..
Ik heb deze dagen heel wat papierwerk in orde moeten brengen, en heb hiervoor zowat heel Padova doorkruist (lichtjes overdreven :p). Telkens moest ik een hele tijd wachten. Het toppunt was wel het wachten bij het studentensecretariaat, waar alle faculteiten samen zitten. Eerst moest ik een half uur buiten wachten voor ik een nummer kon nemen. Toen ik mijn nummer bemachtigd had, waar trouwens niet veel systematiek in zat, moest ik nog eens 1.5 uur wachten voor het mijn beurt was. Ik had echt niet de indruk dat die mensen aan het doorwerken waren, terwijl er nog zeker 200 arme studentjes aan het wachten en zuchten waren.
Wachten kan soms ook op een aangename manier verlopen. Zo had ik woensdag om 14 u een afspraak met prof. M. Een andere prof kwam me zeggen dat ik zeker nog lang zou moeten wachten, en stelde voor om samen te gaan lunchen. Zo ben ik met deze prof en assistent een gelato (wat voor hen lunch was), gaan eten, en dit terwijl ik een afspraak had. Het gaf toch wel tegenstrijdige gevoelens.. Uiteindelijk ging het gesprek een uur later door.
Over wachten en geduld hebben kan ik nog wel veel meer voorbeelden geven, maar die wil ik jullie besparen.Verder maak ik hier soms ook wel gekke dingen mee. Zo kwam er een vrouw super enthousiast op mij afgestapt en vroeg hoe mijn haarkleur heet. Ze dacht waarschijnlijk dat ik haar een naam van een kleurenshampoo kon geven.. Maar neenee, het is helemaal naturel, en dit kon ze moeilijk geloven. Ook mijn huisgenoot kon dit moeilijk geloven.

Vorige zondag heb ik een beetje kunst opgesnoven in Musei Civici degli Eremitani. De inkom was er op die dag gratis, altijd goed meegenomen. Het is een super groot museum, ik liep er bijna verloren. Er waren vele schilderijen van Venetiaanse en Vlaamse (!) schilders en een archeologisch deel, maar dat vond ik persoonlijk minder interessant. Ik dacht dat mijn ticket ook geldig was voor de Cappella degli Scrovegni, maar er werd mij heel vriendelijk (niet dus) duidelijk gemaakt dat dit niet het geval was.
Dit is dus iets voor een andere keer!

Woensdagavond ben ik met Stefania iets gaan drinken en heb ik een super lekkere ijsjessmaak ontdekt: setteveli. Aan al diegenen die mij komen bezoeken: proeven is de boodschap!!

Deze avond ga ik naar de openingsactiviteit van Erasmus: sangria-avond aan Prato della Valle!

Ciao!